Geachte heer, mevrouw,
vanmiddag zat ik gezellig met mijn moeder bij B&B in Alkmaar te genieten van een cappuccino met speltmelk en een worteltaartje, en ik bladerde wat door jullie menu.
Tijdens dit geblader kwam ik terecht bij de Engelse versie van het verhaal waarin de oorsprong van het concept ‘B&B’ wordt neergezet. Een mooi en nobel verhaal, maar tóch kan ik het niet laten een puntje van kritiek te uiten.
Het jaar dat ik afstudeerde was een van de laatste jaren dat de Vrije Universiteit de studie English Language and Culture aanbood. De reden hiervoor was pijnlijk simpel: er waren te weinig aanmeldingen voor de studie.
Zodoende koos men ervoor om het bestuderen van talen en culturen onder te brengen in studies als “Literatuur en Samenleving” en dat soort toestanden.
Zelf heb ik Engelstalige literatuur gestudeerd, maar veel van mijn studiegenoten en vrienden kozen voor de taalkunde kant en specialiseerden zich in het vertalen van teksten.
U voelt waarschijnlijk al nattigheid…
Tijdens het lezen van de Engelse versie van uw oorsprongverhaal werd ik wat bedroefd; waar ik na veel omzwervingen ervoor heb gekozen om met mijn zuurverdiende Master English Language and Culture het onderwijs in te gaan, hebben veel van mijn studiegenoten en vrienden een baan die níets met hun liefde voor Engels en taal te maken heeft. Denk aan callcenter werk, werk bij een bank, of een baan als postbode; hele nobele beroepen als je het mij vraagt, maar triest als je bedenkt wat de reden voor deze carrièreomslag is geweest. Er is namelijk weinig werk voor mensen die een (moderne vreemde) taal hebben gestudeerd.
Dit is des te bedroevender wanneer je erachter komt dat veel bedrijven denken te kunnen bezuinigen wanneer een tekst naar het Engels vertaald dient te worden: “Iedereen kan toch Engels”, “Het nichtje/neefje/broertje/zusje/ van die-en-die kan dit wel even voor een habbekrats vertalen”.
Niet dus. Deze instelling resulteert vaak in werk zoals uw Engelse tekst in het menu: verkeerd woordgebruik (als u het woord “pool” in ‘Noordpool’ vertaalt naar het Engels, dan wordt de vertaling “pole”, en niet “pool”, want dit betekent “zwembad”), verwarring in het gebruik van ‘Than-Then’, en grammaticaal volledig incorrecte zinnen.
Zonde, als je het mij vraagt: ten eerste omdat je als degelijk en gerenomeerd bedrijf niet kunt aankomen met het beeld dat je de kantjes ervan af loopt (blijkbaar neem je jezelf niet serieus genoeg om te investeren in een goede vertaling van het promotiepraatje), ten tweede omdat mijn studiegenoten niet aan de slag kunnen met iets waar hun hart ligt en waar ze goed in zijn, simpelweg omdat mensen denken dat vertalen iets is dat ze zelf wel even kunnen.
Hiermee snijdt u niet alleen zichzelf en mijn studiegenoten in de vingers, maar ook de toekomstige studenten die – ondanks hun liefde voor taal, tekst en verhalen- zullen (moeten) kiezen voor een economisch handige studie omdat ze ervan uitgaan dat er toch geen geld te verdienen valt in hun tak van sport.
Ik stel dus voor dat u in contact treedt met mensen die afgestudeerd zijn in Engelse taalkunde en kennis hebben van vertalen (Linkedin lijkt me de ideale plek om ze te vinden). Kat in ’t bakkie, zullen we maar zeggen.
Verder hoop ik dat ik – de volgende keer dat ik zo’n overheerlijk worteltaartje kom eten- een correcte Engelse versie van uw oorsprongverhaal mag aanschouwen in uw menuboekje.
Tot die tijd ben ik geneigd om met mijn rode – uiterst irritante- docentenpen alle incorrectheden te omcirkelen en te onderstrepen. En dat wil niemand, toch?
Overigens wil ik u complimenteren met uw assortiment en het feit dat u zoveel aandacht heeft voor duurzaamheid en biologische producten. Chapeau!
Met vriendelijke groeten,
Manon Stassen