Maanden geleden kocht ik het boek Skippy Dies door Paul Murray! Ik heb eindelijk de tijd om het te lezen, en ook al ben ik pas op pagina 100, het is nu al duidelijk dat dit een briljant stukje schrijfwerk is. Meerdere malen heb ik een pen gepakt om stukken tekst over te schrijven in één van mijn triljoen notitieboekjes, en regelmatig lach ik hardop om de beschreven situaties (iets dat bijna nooit gebeurt als ik een roman lees).
Het boek volgt eigenlijk gewoon wat studenten en docenten van het fictieve Seabrook College in Dublin. De roman begint bij het einde van de hoofdpersoon: Daniel “Skippy” Juster sterft tijdens een wedstrijdje donuts eten, en de rest van het boek richt zich op de gebeurtenissen voor, en vlak na, Skippy’s dood. Zo op het eerste gezicht lijkt dit niet echt een bijzonder plot, maar de manier waarop Murray het schrijfwerk heeft aangepakt, maakt het boek makkelijk en vermakelijk om te lezen: het is bijna alsof je een film kijkt! Daarom leek het me zeer gepast om dit boek even te promoten…zelfs de kaft is leuk!
Voor al die mensen die niet geloven in het kijken naar de kaft: hieronder vindt u drie passages uit het boek:
1.
Gradually the awful truth dawns on you: that Santa Claus was just the tip of the iceberg – that your future will not be the rollercoaster ride you’d imagined, that the world occupied by your parents, the world of washing the dishes, going to the dentist, weekend trips to the DIY superstore to buy floor-tiles, is actually largely what people mean when they speak of ‘life’. Now, with every day that passes, another door seems to close, the one marked PROFESSIONAL STUNTMAN, or FIGHT EVIL ROBOT, until as the weeks go by and the doors – GET BITTEN BY SNAKE, SAVE WORLD FROM ASTEROID, DISMANTLE BOMB WITH SECONDS TO SPARE – keep closing, you begin to hear the sound as a good thing, and start closing some yourself, even ones that didn’t necessarily need to be closed.
2.
Seizing an imaginary microphone, Dennis adopts a limp Estuary accent: ‘Masturbating’s changed a lot since I were a lad, Brian. In my day, we masturbated for the sheer love of it. Day and night we did it, all the kids on our estate, masturbating on the old waste ground, masturbating up against the wall of the house… I remember me mam coming out and shouting, “Stop that masturbating and come in for your tea! You’ll never amount to anything if all you think about is masturbating!” Masturbating crazy we were. Your young masturbators today, though, it’s all about the money, it’s all about agents and endorsements. Sometimes I worry that the masturbating’s in danger of being squeezed out altogether.’
3.
He is thinking about asymmetry. This is a world, he is thinking, where you can lie in bed, listening to a song as you dream about someone you love, and your feelings and the music will resonate so powerfully and completely that it seems impossible that the beloved, whoever and wherever he or she might be, should not know, should not pick up this signal as it pulsates from your heart, as if you and the music and the love and the whole universe have merged into one force that can be chanelled out into the darkness to bring them this message. But, in actuality, not only will he or she not know, there is nothing to stop that other person from lying on his or her bed at the exact moment listening to the exact same song and thinking about someone else entirely-from aiming those identical feelings in some completely opposite direction, at some totally other person, who may in turn be lying in the dark thinking of another person still, a fourth, who is thinking of a fifth, and so on, and so on, so that rather than a universe of neatly reciprocating pairs, love and love-returned fluttering through space nicely and symmetrically like so many pairs of butterfly wings, instead we get chains of yearning, which sprawl and meander and culminate in an infinite number of dead ends.
Oh..misschien helpt het om te zeggen dat het boek ook nog eens genomineerd was voor een miljoen boek-prijzen, zoals de Irish Book Awards, Costa Book Awards en de Man Booker Prize, én hij stond ook nog eens in de Time’s top 10 van de beste boeken van 2010 (op nummer 3). Ik stel voor dat iedereen het boek leest, zodat Paul Murray veel geld verdient en nog meer boeken kan gaan schrijven. Alvast bedankt…ook namens Paul!
