Eskimo’s. Mensen met Uggs aan hun voeten doen me denken aan eskimo’s. Persoonlijk heb ik niets tegen eskimo’s of hun kleding-keuze; daar waar eskimo’s wonen ligt namelijk nogal wat sneeuw en ijs (nu nog wel tenminste), en het moet er walgelijk koud zijn. In Nederland is het ook koud. Maar hier heb ik nog nooit ijsberen gezien, of sneeuw-konijnen…eerlijk gezegd heb ik al in tijden geen fatsoenlijke sneeuwstorm meegemaakt. Waarom, is mijn vraag dan ook, dragen mensen hier Uggs?!

Veel verstand van mode heb ik niet: ik loop al maanden op dezelfde Allstars, mijn kast ligt vol met zaken die ik al eeuwen niet meer pas, ik heb een chronisch gebrek aan “met elkaar corresponderende” kleding, en van langer dan één uur winkelen word ik niet bepaald gelukkiger. Dus nee, ik heb weinig recht van spreken wat mode betreft. Toch heb ik wel degelijk oog voor lelijkheid en totale mislukking, en Uggs zijn daar, naar mijn onbescheiden mening, een mooi voorbeeld van. Ik kan zelfs met overtuiging zeggen dat Uggs in de Top 3 van mega-missers qua schoeisel staan (in die Top 3 staan de Crocs vanzelfsprekend met stip op nummer 1, maar mijn huisgenootje werkt bij dat duivelse bedrijf, dus laat ik daar maar niet verder over uitweiden).

Uggs dus. Deze veredelde pantoffels vervuilen al zo’n 1.5 jaar het straatbeeld. Iedere keer als je opgelucht adem denkt te kunnen halen omdat je het gevoel hebt dat die ondingen beginnen te verdwijnen, verschijnt er weer een nieuwe variant op de markt: behaard, grof gebreid, al dan niet met knopen, half hoog, in een vreemd kleurtje of met een luipaard-printje…er komt geen eind aan.

Gelukkig ken ik geen Uggs-dragers, het valt me op dat ze vooral populair zijn onder uiterst irritante, giechelende bakvissen met een afzakkende skinny jeans waar de love handles zonder enige verdoezeling boven tevoorschijn komen. Maar ook vrouwen die zich in een goed-passend rokje of in een leuk jurkje hebben gestoken maken soms de onbegrijpelijke fout hun poezelige voetjes in Uggs te steken…alsof ze na kantoortijd nog even gezellig een paar arme zeehondjes gaan doodknuppelen op Alaska.

Ik las een tijd geleden in zo’n modeblaadje (wat ik normaal boycot omdat ik graag gelukkig ben met mezelf), dat de Ugg oorspronkelijk bedoeld was voor de man. Blijkbaar was ik niet de enige die dit had gelezen, want binnen de kortste keren liep ook een deel van het manvolk met Uggs door de Kalverstraat. Het baart me zorgen.

Ik weiger te geloven dat de man vrijwillig een stel Uggs aanschaft: waarschijnlijk hebben de meesten zo’n tang van een vriendin die in één of ander modeblad een advertentie heeft gezien met een foto van Super Hunk op een bossige bergtop, met een grote gevaarlijke zwarte beer in de houdgreep, een paar spiksplinternieuwe Uggs aan zijn voeten, vergezeld door een geweldige slagzin als: “Uggs. Not just for sissies”.

Hevig onder de indruk hebben die meisjes hun vriend eens flink onder druk gezet: “Zeur niet, het staat hartstikke stoer! Je lijkt wel een beetje op Brad Pitt zo!” of “Nu hebben we allebei een paar Uggs, hoe romantisch!”. En iedere vent zonder stamina of zelfrespect gaat dan per ongeluk overstag en loopt de rest van het jaar naast zijn vriendin met Uggs aan zijn voeten. Well done.

Mijn meest nare Uggs-moment had ik toen ik las dat Sven Kramer, een jongeman waar ik best van onder de indruk was, ook een fervent Uggs-drager bleek te zijn. Ik was in shock. Hij mag dan schaatser zijn en hele dagen in een vriezer doorbrengen, maar voor zover ik weet is er geen enkel bewijs dat hij, voor zijn dagelijkse portie Omega 3, iedere dag een wak (eigenlijk bijt, maar dat terzijde) moet uithakken om daar vervolgens urenlang aan de rand te gaan zitten ijsvissen. NEE. Sven mag zijn Uggs dus wel weer uitdoen.

Hoe dan ook, de oplossing voor het Uggs-probleem heb ik natuurlijk al bedacht: alle Uggs moeten worden ingezameld en worden opgestuurd naar Alaska, Groenland, of Syberië, en al die treurige types die op het diep trieste idee zijn gekomen om geld te betalen voor Uggs, of eventuele replica’s, krijgen een nekschot. Perfect! Twee vieze vliegen in één klap: ik ben inmiddels helemaal klaar met die ‘ik-loop-al-kilometers-naast-mijn-zool-maar-het-schijnt-enorm-hip-te-zijn’- losers. BAH!

Ook Ben Affleck…uiteraard.